(στη μνήμη του Ι.Ν.Θεοδωρακόπουλου)

Ἦχοι απὸ φόρμιγγες κι’οξύβοους αυλοὺς
ἀνάδευαν τὸν ἥσκιο τῆς νύχτας
γύρω ἀπ’τοὺς λύχνους καὶ τὶς λαμπάδες
ἀνάμεσα ἀπὸ ἀνταύγειες κίτρινες, πορτοκαλιές,
στά ἐδέσματα καὶ στ’ἀκριβὰ σκεύη,
στὶς ὑφαντἐς ἐσθῆτες καὶ στ’ἀνάκλιντρα,
σὲ πέπλους ὀρχηστρίδων καὶ στὶς μικρὲς
ποὺ λαμπύριζαν ἐπιφάνειες, ἀπὸ τὸ ἡδύχρωμο κρασί
σφιγμένο σὲ ὁλόχρυσα κύπελλα,
δῶρο εὐφρόσυνο Σαμίων φίλων.

Μέσα σ’αὐτὴ τὴ στίλβουσα αἴσθηση,
ἀνθόστεφοι ἄνδρες διασκέδαζαν
τὴν σαγήνη μιᾶς ἀχόρταγης
περιέργειας,
κάτω ἀπ’τὸ παιχνίδισμα τῶν πραγμάτων
ἁλιεύοντας ἰδέες καὶ σχήματα·
βυθομετρώντας τὴν οὐσία τοῦ Κόσμου!