Arthur Rimbaud: Αίσθημα

Μέσ’σὲ βράδια γαλάζια θερινά, θὰ πάω στὰ μονοπάτια,
Στάχυες νὰ μὲ κεντοῦν, νὰ λαχπατῶ τὸ νιὸ χορτάρι:
Ὀνειρευτής, θὰ αἰσθάνομαι τὴν δροσιὰ στὰ ποδάρια
θὰ ἀφήσω τὸν ἄνεμο, τὸ γυμνό, νὰ μοῦ λούζει κεφάλι.

Δὲν θὰ σκέπτομαι τίποτε, διόλου δὲν θὰ μιλάω
Ἄλλ’ ἔρως ἄπειρος θὰ σ’κώνεται μέσ’στὴν ψυχή,
Καὶ θὰ πάγω μακριά, πολύ μακριά, πῶς ὁ τσιγγάνος,
Μέσα στὴν Φύση, πῶς μαζί μὲ γυναίκα, εὐτυχής.

[απόδοση: Γ.Α. Σιβρίδης]