Φρεάντλης: Λίθινοι Λέοντες

Σὲ βράχους ἔξω ἀπὸ τὶς πόλεις,
λίθινοι λέοντες εἶναι σκαλισμένοι.
Δέν ἔχουν νὰ φυλᾶνε τίποτ᾿ ἀκροπόλεις.
Μονάχα θνήσκουν κι εἶναι πονεμένοι.

Ὅ,τι μακριὰ μας βρίσκεται καιρό,
λιοντάρι πέτρινο, μὲ λύσσα τὸ ξεσκίζει,
σὰν θήραμα, σὰν πρόβατο νεκρό,
συναποθνήσκοντας, τὴ λήθη μᾶς χαρίζει.
 
Μὴ περιμένεις ν᾿ ἀκούσῃς βρυχηθμό.
Εἶναι ἀθόρυβα τὰ λίθινα λιοντάρια.
Τρῶνε τὶς μνῆμες μας δίχως τελειωμό,
Μέχρι νὰ γίνουνε οἱ θύμησες κουφάρια.
 
Ναύπλιον, 1999.
«Ὁ Λέων τῶν Βαυαρῶν».