Ο ρεαλισμός του Finis Graeciae και οι εκλογές

Στον επισυναπτόμενο χάρτη βλέπετε τις χώρες οι οποίες θα έχουν σοβαρό πρόβλημα πόσιμου νερού μέχρι το 2040 (σύμφωνα με την Telegraph). H Ελλάδα δεσπόζει σε μια ενιαία ευρύτερη προβληματική περιοχή.

Πέραν τούτου, η Ελλάδα έχει ασύλληπτο δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο σύντομα πολύ απλά δε θα λύνεται πλέον (και σε αυτό το θέμα δε γίνονται θαύματα). 
 
Επίσης, ακόμα κι αν βρούμε την κότα με τα χρυσά αυγά, τα κοιτάσματα ή τη σαμαρική ανάπτυξη, πάλι θα έχουμε ισοπεδωτικό πρόβλημα στο ασφαλιστικό, αφού η σχέση εργαζομένων-συνταξιούχων είναι ήδη σουρεαλιστική και θα γίνει ακόμα σουρεαλιστικότερη―ούτε εδώ γίνονται θαύματα, ακόμα κι αν «λεφτά υπάρξουν»―πόσω δε μάλλον με την εύκολη εξυπνακίστικη λύση των «μεταναστών». 
 
Παράλληλα, είμαστε σε μια εύθραυστη μετα-δημοκρατική επαρχιακή ένωση εν κρυπτώ αλληλομισούμενων κρατών γηρασμένου δημογραφικά πληθυσμού, που νομίζει ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος ενώ είναι προσεχώς επαρχία στον κόσμο που ανατέλλει το 2040-2050―στην οποία ένωση αφ’ ενός δεν μας πάνε, αφ’ ετέρου δεν μπορούμε να σηκώσουμε το κόστος συμμετοχής χωρίς να παραδώσουμε οποιαδήποτε αυτοτέλεια. Όσο «Μένουμε Ευρώπη» (χοροπηδήξτε, χαζοχαρούμενοι), βρισκόμαστε σε ένα πλέγμα κοινοτικών συνθηκών και κανονισμών που μας καθιστούν αυτομάτως και αναποδράστως το σταχτοδοχείο της Ευρώπης στο ζήτημα της μετανάστευσης, η οποία θα συνεχίζεται επιταχυνόμενη λόγω της κινητικότητας που δημιουργούν οι γύρω πόλεμοι (όχι μόνο πρόσφυγες λοιπόν, αλλά μια ευρύτερη κινητικότητα) αλλά σύντομα και η περιβαλλοντική καταστροφή στα νοτιώτερα. 
 
Σε μια κοινωνία όπου οι ευφυέστεροι νέοι θα αποδρούν δια της μεταναστεύσεως με όλο και ταχύτερο ρυθμό, και φυσικά καλά θα κάνουν για το καλό του Ελληνισμού το οποίο δεν συνίστανται στο να σήπονται στην ελλαδική ανεργία και εθνική κατάθλιψη, πίσω θα έχουν μείνει μόνο οι γηρασμένοι και οι κολλημένοι ή μέτριοι για να κυβερνήσουν τη χώρα στις δεκαετίες που έρχονται και στις προκλήσεις επιβίωσης που της επιφυλάσσουν. 
 
Μέσα σ’ όλα, η τελευταία πενταετία έχει αφήσει τη χώρα με πλήγματα στην παραγωγική της βάση που συγκρίνονται μόνο με τα μεθεόρτια ισοπεδωτικού πολέμου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 
 
Game over, η ιστορία αυτή έχει τελειώσει―και η πατριωτική στάση δεν είναι να κάνεις ότι δεν το βλέπεις και να το ξορκίζεις, αλλά να φροντίζεις «ενώ εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις / ο έξω ελληνισμός να προχωρεί», κάτι που έχει ξαναγίνει δύο φορές την τελευταία τρισχιλιετία. 
 
Δεν καταλαβαίνω τί ακριβώς συζητάμε σε αυτές τις εκλογές, με τί παθιάζονται οι εκατέρωθεν παραταξιακοί και οι βλαμμένοι οπαδοί τους, πώς είναι δυνατόν να αναλύεις ένα κομματάκι του φλοιού του δέντρου ενώ το δάσος τριγύρω έχει πάρει φωτιά. Η ιστορία αυτή έχει τελειώσει, με τον τρόπο που την ξέραμε τουλάχιστον. Όσοι το καταλάβουν, γίνονται eligible να διασώσουν μια μαγιά για την επόμενη φάση/μεταμόρφωση. Οι κοντόθωροι, οι εθελότυφλοι και οι αισιόδοξοι απλώς θα πάρουν την αισιοδοξία μαζί τους στον τάφο τους.

Καυσοκαλυβίτης