Σχόλιο για την καθαίρεση των μνημείων της Συνομοσπονδίας στις ΗΠΑ

Οι προοδευτικοί μισούν την ιστορία και θέλουν να την εξαφανίσουν όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά επειδή τους θυμίζει την ατέλεια του ανθρώπου. Εξαφανίζοντας την τραγωδία μπορούν να παρουσιάσουν τον «καινούργιο άνθρωπο» ως τον πραγματικό άνθρωπο. Αυτό που τούς διαφεύγει είναι ότι οι παραστάσεις του κακού τις οποίες παρουσιάζουν και αξιολογούν την ιστορία είναι προϊόντα εξίσου προοδευτικά. Να αναφέρω ένα παράδειγμα: ο φυλετισμός εμφανίστηκε ως θεωρία κατά τον 19ο αι. με τις ευλογίες της επιστήμης και εφαρμόστηκε αρχικά σε νέα κράτη που δίχως ιστορία έπρεπε να δημιουργήσουν «συλλογική συνείδηση». Αν στην Ευρώπη ενεφάνιζαν είτε τους παλαιούς κατεκτημένους (πχ Γαλάτες, νησιώτες Κέλτες) ή πήγαιναν πίσω σε μία μακρινή αρχαιότητα (Έλληνες) ακόμη και ημιφανταστική (Γερμανοί) στις ΗΠΑ ήταν δύσκολο να παρουσιάσουν τους Ινδιάνους ως προγόνους ή τους μετανάστες που κρατούσαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, ως κατακτητές. Έτσι έκανε την εμφάνισή του ο φυλετισμός, μετά μάλιστα από την απελευθέρωση των μαύρων δούλων, σε διάφορους νόμους που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μία «συνείδηση» ανάμεσα στους λευκούς προτεστάντες.  Και αυτό ακριβώς επειδή ήταν μια δημοκρατική κοινωνία και όχι ιεραρχική που ούτως ή άλλως διακρίνει σε κάποιο βαθμό κατακτητές και κατεκτημένους. Στις ΗΠΑ αυτό γύρισε ανάποδα μετά κυρίως από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου οι elites προσπαθούν «διορθώσουν» πράγματα που ούτως ή άλλως ξεπέρασε, όπως λέμε, «η ιστορία». Είναι σαν να λέμε τα ελληνιστικά βασίλεια να αλλάξουν τα ονόματα των Αλεξανδρειών, ή οι Βυζαντινοί να απορρίψουν την ονομασία τους των Ρωμαίων επειδή παλιά κυνηγούσαν χριστιανούς. Time the destroyer is time the preserver, λέει ο ποιητής, σβήνει τις πληγές αλλά συγκρατεί την ανάμνηση τους. Οι προοδευτικοί αντίθετα λειτουργώντας ενάντια στον χρόνο θέλοντας να τον εξαφανίσουν για να εμφανίσουν μία προ-πτωτική παραδείσια κατάσταση, θέλουν να σβήνουν την ανάμνηση, ξανανοίγοντας πληγές. Εκεί που ο χρόνος πάντρεψε τους αντιμαχομένους θέλουν να γυρίσουν πίσω σε μία συγκεκριμένη στιγμή (όπως ακριβώς κάνουν οι εθνικιστές) προκειμένου να δημιουργήσουν μία νέα συλλογικότητα αυτή των «καινούργιων ανθρώπων» που θα αντλεί την συνείδησή της της από τον χωρισμό με τους παλαιούς. Όμως δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από τον «καινούργιο άνθρωπο» επειδή αρνείται τα διδάγματα του παρελθόντος.