Εικόνα: Ένας από τους πρώτους νεολιθικούς οικισμούς, ο Çatalhöyük, που βρίσκεται στη σημερινή Τουρκία, στα νότια της χώρας. Αυτή η μικρή πόλη είναι σε τόσο πρώιμη μορφή (proto-city είναι ο επίσημος όρος) που δεν είχε καν δρόμους, τα σπίτια ήταν κολλημένα μεταξύ τους και οι
Πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ εἶναι λέξεις ποὺ ἔχουν ἀρχιτεκτονικὴ καταγωγή: ἡ πρώτη, ἀπ’ τὴν λέξη ‘πόλις’, τὸ πτολίεθρο ὀχυρό, καὶ ἡ δεύτερη, ἀπ’ τὴν λέξη ‘οἶκος’. Δὲν εἶναι οἱ μόνες ἔννοιες ποὺ ἔχουν τέτοιαν καταγωγή. Cabinet, Kamer, σημαίνουν δωμάτια ἀλλὰ τὸ πρῶτο, στὴν Ἀγγλία, εἶναι καὶ
«Η κοινωνική αναρχία δεν εκδηλώνεται μόνο στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Αποτελεί, όπως όλες οι πνευματικές επιδημίες, ουσιαστικά μια μεταδοτική νόσο… Η ανάπτυξη της αναρχίας στη χώρα μας, αποκαλύπτεται κυρίως από τις προόδους του αντιπατριωτισμού. Ένα από τα πιο εμφανή αποτελέσματα της ανάπτυξης της κοινωνικής
Συμβαίνει κάτι φαινομενικά παράδοξο το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει. Ενώ παρατηρούμε ότι βρισκόμαστε εν μέσω κοινωνικής αταξίας και ανομίας, γενικευμένης διαφθοράς και ηθικής/μορφωτικής κατάπτωσης, επιβάλλεται συγχρόνως περιορισμός στην έκφραση, αύξηση της φορολογίας, υποβάθμιση/αλλοτρίωση της ιδιοκτησίας και συνεχής κρατική παρέμβαση στην ανθρώπινη δραστηριότητα και συμπεριφορά.
Από θρησκευτικής σκοπιάς, η ενορία δημιουργήθηκε με σκοπό τη θέωση των μελών της Εκκλησίας μέσω της ευχαριστιακής συνάξεως. Ο πιστός βιώνει το μυστήριο μέσα στην ενορία αγωνιζόμενος και αγιαζόμενος καθώς ενώνεται με τον Χριστό. Οι χριστιανοί μέσω της ενορίας ενώνονται ως εν Χριστώ αδέλφια και
“Πείσε τους ανθρώπους με το παράδειγμά σου” Ο Γάλλος στοχαστής, Frederic Bastiat, είχε πει κάποτε: “διαφωνούμε με την κρατική εκπαίδευση και οι σοσιαλιστές μάς κατηγορούν ότι δεν θέλουμε καθόλου εκπαίδευση. Διαφωνούμε με την κρατικά επιβαλλόμενη ισότητα και μας κατηγορούν πάλι ότι δεν θέλουμε καθόλου ισότητα.
Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε
Τις τελευταίες δεκαετίες η χώρα μας διέρχεται έντονες οικονομικές μεταβολές, είτε ως μεθυστική επίπλαστη ανάπτυξη και αφθονία, είτε ως σκληρή κρίση και ανεργία. Και στις δύο περιπτώσεις ο Έλληνας τυφλώθηκε και απορροφήθηκε σε βαθμό που δεν διέβλεψε την κοινωνική παρακμή, την θεσμική κατάρρευση και την
(απόσπασμα) Επιπλέον, οι κυβερνήσεις επιφυλάσσονταν πάντοτε, αφού είχαν αποδεχθή τις υπηρεσίες τους και τα δώρα, να εγκαταλείψουν τους κουρσάρους αυτούς όταν το απαιτούσε η πολιτική κατάσταση. […] Έδρααν λοιπόν με δικό τους κίνδυνο ―με το ακριβές νόημα της λέξης― και έκαναν πόλεμο, όχι ως μία
Όταν λέγεται ότι έχουμε πάψει να παράγουμε πολιτική σκέψη και λόγο, εννοείται ότι σκεφτόμαστε και ενεργούμε είτε μεταπρατικά (εισάγουμε θεωρίες και τις φτιάχνουμε, τις προσαρμόζουμε, τις κόβουμε και ράβουμε για να ταιριάξουν με το ελληνικό καλούπι) είτε αναχρονιστικά (αναλωνόμαστε σε ρητορική και προβλήματα του περασμένου