Shakespeare – The Mermaid Tavern

William Shakespeare: Sonnets

XXXI Ὁ κόλπος σου ἀκρίβυνε μὅλες τις καρδιές, π’ἀπ’τὴν ἀπώλεια ἔχω εἰκάσει πεθαμένες· κ’ἄρχει ὁ Ἔρως κεῖ, κι ὅλες Του οἱ ἀγαπητὲς μεριές κ’ὅλες ’κεῖνες οἱ φίλες ποὺ ἐγὼ νόμιζα θαμμένες. Πόσα πιὰ δάκρυα ὑποταγῆς ἱερὰ ἡ ἀκριβή θρησκευτικὴ ἀγάπη ἔκλεψε ἀπ’τὸ μάτι μου, ὀβολὸ

William Shakespeare: ‘Carpe Diem’ (Δωδεκάτη Νύχτα, 2.3)

(Feste, ὁ γελωτοποιός τῆς κόμισσας Olivia τραγουδᾷ) Ὦ Ἀρχόντισσά μου, μὰ ποῦ σεῖς ἀλᾶσθε; Ὦ, μεῖνε καὶ ἄκου·ἡ ἀληθινή σου ἀγάπη φθάνει, καὐτὴ μπορεῖ νὰ τραγουδᾷ ψηλὰ καὶ χαμηλά· Μὴν ἄλλο τριγυρνᾷς, γλύκεια χαριτωμένη, κάθε ταξίδι στὴν συνάντηση τῶν ἐραστῶν τελεύει— κάθ’ὑγιὸς σοφοῦ ἀνδρὸς τὸ