Τριχοφυΐα προσώπου κατά την σύγχρονη εποχή

Η ανδρική μόδα μετά την υποχώρηση των πανοπλιών λόγω της εφαρμογής της πυρίτιδας επηρεάζεται από τις αλλαγές στην στρατιωτική ενδυμασία. Από τα «σκισμένα» ρούχα της αναγεννησιακής περιόδου μέχρι την υιοθέτηση του περσικού/οθωμανικού καφτανιού κατά το barocco που θα εξελιχθή στο γνωστό μας trois pièce κοστούμι η πηγή είναι το στρατιωτικό ντύσιμο, το οποίο αφενός εκφράζει έναν ανδρισμό αφετέρου είναι πιο πρακτικό. Το ίδιο γίνεται με την ανδρική τριχοφυΐα. Κατά τους ναπολεοντείους πολέμους, μετά από ενάμισυν αιώνα καθαρού προσώπου που ακολουθεί το πουριτανικό πρόσωπο του Cromwell, εμφανίζεται ξανά η τριχοφυΐα στο πρόσωπο. Αυτό ξεκινά από ένα συγκεκριμένο στρατιωτικό σώμα, τους ουσάρους (ουγγρικά, huszárok, πολωνικά, husaria). Οι τυφεκιοφόροι δραγόνοι μετατρέπονται σε ελαφρύ ιππικό κατά απομίμηση των ανατολικοευρωπαϊκών ουσάρων. Αρχικά μάλιστα ονομάζονται hussards de la mort τάγμα που ιδρύει η γαλλική εθνοσυνέλευση στο 1792. Τα μουστάκια που προέρχονται από το ουγγρικό πρωτότυπο είναι για να τρομάζουν τον αντίπαλο ενώ οι πλεξίδες των μαλλιών (cadenettes) που κρέμονται από τους κροτάφους είναι για να προστατεύουν τα μάγουλα από τα κτυπήματα της σπάθης, Μετά τους Γάλλους ακολούθησαν οι Βρεταννοί οι οποίο όμως επέκτειναν το μουστάκι σε όλο το στρατό καθώς ήταν ένας τρόπος να κερδίσουν τον σεβασμό των Ινδών, καθώς το μουστάκι συμβόλιζε τον ανδρισμό. Η έλλειψη μύστακος μπορούσε να στείλει κάποιον στο στρατοδικείο. Μετά τον κριμαϊκό πόλεμο ήρθε στη μόδα και η γενειάδα. Με τον μεγάλο πόλεμο του 1914, με το υπόμνημα του στρατηγού Sir Nevil Macready το 1915, καταργήθηκαν όλα αυτά καθώς η τριχοφυΐα του προσώπου δεν βόλευε για να φορέσει κανείς την μάσκα αερίων. Αν κοιτάξουμε φωτογραφίες του 1920, το χιπ ύφος είναι το ξυρισμένο πρόσωπο του Ludwig Wittgenstein ενώ το συντηρητικό, η γενειάδα του Max Weber. Από τα παραπάνω άφησα απ’έξω τις φαβορίτες που τiς είδαμε ξανά στην μόδα κατά τα swinging sixties και την δεκαετία του ’70. Αυτές εμφανίζονται στους ουσάρους αλλά μάλλον είναι πιο γενικό φαινόμενο της εποχής που έχει να κάνει με το ελληνορωμαϊκό ύφος που βλέπουμε στην κόμη του ίδιου του Ναπολέοντα όταν εγκαταλείπει τη μακριά επαναστατική κόμη. Και το λέω αυτό καθώς στην ιστορία είναι κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους που εμφανίζεται η φαβορίτα που θυμίζει τις παραγναθίδες της αρχαίας περικεφαλαίας. Πριν από τον Beau Brummell, θα την δούμε στην αναπαράσταση του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε ψηφιδωτό της Πομπηίας, στην προτομή του Μιθριδάτου του Ευπάτορος, σε νόμισμα του Μάρκου Αυρηλίου, στην προτομή του Ηλιογαβάλου.