Monthly Archives: Οκτώβριος 2016

Novalis [Friedrich von Hardenberg]: Εγκυκλοπαίδεια

DAS ALLGEMEINE BROUILLON Materialien zur Enzyklopädistik 1798/99 Με την οικονομία υπάρχει μόνο ένας βασιλεύς. Αν ήμασταν αναγκασμένοι να εργαστούμε με οικονομικό τρόπο θα ήμασταν όλοι βασιλείς. 1544 (IV-1131) Εμπειρία επί του χρήματος. Ποιητικοποίηση των χρηματοοικονομικών υποθέσεων. 1546 (ΙΙ-468) Χρήμα=απόλυτη ισχύς=απόλυτο εμπόρευμα. 1547 (ΙΙΙ-201) Νομισματική. Γαλβανισμός

James Joyce: Επιφάνειες, 23

Δὲν εἶν’αὐτὸ χορός. Κατέβα ἐμπρὸς στὸν λαό, νιὸ ἀγόρι καὶ χόρεψε γι’αὐτούς… Δράμει ἔξω μελανένδυτος, εὐέλικτος καὶ σοβαρός γιὰ νὰ χορέψη ἐμπρὸς στὸ πλῆθος. Δὲν ὑπάρχει μουσικὴ γι’αὐτόν. Ἀρχίζει νὰ χορεύη πολὺ χαμηλὰ στ’ἀμφιθέατρο μὲ μίαν ἀργὴ καὶ εὐκαμπτὴ κίνηση τῶν ἄκρων, περνῶντας ἀπὸ κίνηση

Georges Bataille: Ο ένοχος

(ποίημα από το μυθιστόρημα ‘ο ένοχος’) ἀπουσία βροντῆς αἰωνία ἀπλωσιὰ ὑδάτων ποὺ κλαίουν κἀγὼ ἡ ἱλαρὴ μῦγα κἀγὼ τὸ κομμένο χέρι   ἐγὼ  μουσκεύω τὰ σεντόνια μου κ’ ἦμουν τὸ παρελθόν τὸ τυφλὸ νεκρὸ ἀστέρι   κίτρινος σκύλος εἶναι ἐκεῖ αὐτός ὁ τρόμος ὠρυόμενος ὅπως

Ληστές Βαρώνοι

  To έτος είναι 987. Είναι η χρονία που ο Ούγος Καπέτος στέφεται βασιλίας των Φράγκων, και ξεκινά μια δυναστεία που θα αντικαθιστούσε την Καρολίγγεια γραμμή. Όταν κάποιος σκέφτεται για την Γαλλική Μοναρχία, στον νου του έρχεται η απόλυτη μοναρχία των τελευταίων βασιλέων της Γαλλίας, όμως το

Ροκ & “προτεσταντική ηθική”: Wovenhand

Μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο εάν ο προτεσταντισμός γέννησε τον καπιταλισμό, όπως υποστήριξε ο Max Weber, αλλά το δόγμα της καθολικής ιεροσύνης κάθε χριστιανού πιστού το οποίο ενστερνίζονται οι διάφορες προτεσταντικές εκκλησίες έχει δημιουργήσει μια «αιρετική» μεν, ενδιαφέρουσα δε μείξη κοσμικών καλλιτεχνικών μορφών έκφρασης και θρησκευτικού

W.B.Yeats: Μνήμη

Ἕνας εἶχ’ ὄψιν ὅλο κάλλος Καὶ δύο καὶ τρεῖς εἴχανε χάριν Ἀλλ’ὄψις καὶ χάρις, ὅ, τι μάταιο Για’ δὲν μπορεῖ τὸ ὄρειο χορτάρι Νὰ φυλάξῃ ἐξόν τὴν μορφή Κεῖ ποὺ ξαπλώθη ὁ λαγὸς ὁ ὄρειος. (απόδοση Γ.Α.Σιβρίδης)

Александр Пушкин: Ευγένιος Ονέγκιν. Μυθιστορία σε στίχους

2ο κεφ. XXV Λοιπόν, λεγόταν Τατιανή. Δὲν εἴλκυε τα βλέμματα μήτ’ ἀπ’ τὴν ὀμορφιά τῆς ἀδερφῆς μήτ’ ἀπ’ τὰ δροσερά της χρῶματα. Ἄγρια, θλιμμένη, σιωπηλή δορκάς του δάσους ντροπαλή, στὴν οἰκογένεια τὴ δική της σὰν ξένο ἕμοιαζε κορίτσι. Δὲν ἤξερε πῶς νἀγκαλιάζει τη μάνα της

Charles Baudelaire: Η πνευματική αυγή

Ὅταν στῶν ἀσώτων τὴν κατοικία  ἡ αὐγή λευκή Καὶ σανδύκινη κοινωνεῖ    μὲ τὸ τρωκτικὸ Ἰδανικό Μές στὸ μισοκοιμώμενο    κτῆνος τὶς ἄγγελος Ἑγείρεται μέσῳ τῆς πράξεως  μυστηρίου ἐκδικητή. Τῶν Πνευματικῶν Οὐρανῶν   τἀπρόσιτο γαλάζιο Γιὰ τὸν κατάτροπο ἄνθρωπο   ποὺ ὀνειρεύεται ἀκόμη Κ’ὑποφέρει, ἀνοίγεται καὶ βυθίζεται   στὴν ἕλξη