Καὶ δέομαι τὸ τραγούδι μου   νὰ μὴν σᾶς ἐνοχλήσῃ
Διού, ἂν θέλετε καὶ χαίρεστε   τὸν ἦχο καὶ τὶς λέξεις
Ὁ Arnaut δὲν γνοιάζετ’ ἄν     εὐφραίνῃ κάποιον ἢ διασύρῃ.

ﬡ

Ἐγὼ εἶμ’ο Arnaut π’ ἐρᾷ την αὔρα
Καὶ καταδιώκει τὸν λαγὸ μετά τὸν βοῦν
Καὶ κολυμπᾷ ἔναντι στὸ νᾶμα 

ﬡ

Ἄμε τραγούδι ἀπ’ ἐδῶ
ἐμπρὸς σἐκείνη νὰ παρουσιαστῇς,
ἄν δὲν ἤτανε γι’αὐτό,
σιγά μὴν κάθοταν ὁ Arnaut νἀσχοληθῇ.

ﬡ

ὁ Arnaut ἐρᾷ καὶ δὲν λέγει πολλά,
ἀφ’ ὁ ἔρως τὴν γλώσσα μου σταματᾷ
ποὺ τρελοκαυχησιάρης δὲν τήνε κατέχει. 

ﬡ

Ἄμε τραγούδι, στὴν καλλίκορμη
Καὶ πές σαὐτὴ ὅτ’ὁ Arnaut θέτει σὲ λήθη
Κάθ’ἄλλον ἔρωτα σαὐτὴν γιὰ να στραφῇ.

(απόδοση: Γ.Α.Σιβρίδης)