1. Ο κ. Constant και η επινόηση του φιλελευθερισμού Τον καιρό που ο Ναπολέων Βοναπάρτης ευρίσκεται παγιδευμένος στην χειμερινή Ρωσία και έχει αρχίσει ν’απολλύει τον έλεγχο πίσω στην Γαλλία, ο Henri-Benjamin Constant de Rebecque γράφει και δημοσιεύει αμέσως κατόπιν, στις αρχές του 1813, το κείμενο
Η εδαφική διεκδίκηση, είτε μέσω άμεσης κατάκτησης εδάφους είτε μέσω δορυφοροποίησης της περιοχής, είναι αναπόσπαστο μέρος της γεωπολιτικής των κρατών. Αυτές οι διεκδικήσεις πληθαίνουν και εντείνονται ανάλογα με τα συμφέροντα και τον συσχετισμό ισχύος των κρατών. Το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλές
(απόσπασμα) Επιπλέον, οι κυβερνήσεις επιφυλάσσονταν πάντοτε, αφού είχαν αποδεχθή τις υπηρεσίες τους και τα δώρα, να εγκαταλείψουν τους κουρσάρους αυτούς όταν το απαιτούσε η πολιτική κατάσταση. […] Έδρααν λοιπόν με δικό τους κίνδυνο ―με το ακριβές νόημα της λέξης― και έκαναν πόλεμο, όχι ως μία
Στις μέρες μας παρατηρούμε φαινόμενα όπως: μιας υπερκρατικής τεχνητής δομής που θέλει να νομιμοποιηθή ως έθνος, κάποιων αντιδράσεων στο εσωτερικό των κρατών απέναντι στην πρώτη, υπεθνικών αποσχίσεων μέσα στα δεύτερα, ίδρυσης κρατών από σφετερισμό στην μέση ανατολή: η επικαιρότητα είναι αρκετά πλούσια αναφορικά με την
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΤΗΣ Ο Jouvenel γράφει αυτό το βιβλίο στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εμπειρία του ολικού αυτού πολέμου τον εμπνέει μία μεθοδολογία για την εξέταση της φύσης της Εξουσίας, του Imperium, του Μινώταυρου (υπερρεαλιστική επιρροή του Jouvenel)
Στη χώρα μας πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Καταρχήν να κατανοήσουμε ότι πάντοτε θα υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι. Φτωχοί και πλούσιοι υπάρχουν στον καπιταλισμό, υπάρχουν στα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως υπήρξαν και στα φεουδαρχικά συστήματα. Αυτό που χρειάζεται να μας απασχολήσει σοβαρά είναι ο τρόπος