Στην σύγχρονη εποχή στις χώρες τις λεγόμενες ανεπτυγμένες της δύσης θεωρείται ότι ο έρως είναι κάτι που σχετίζεται με τον γάμο, σε τέτοιον βαθμό που σχέσεις που αποσκοπούν στο δεύτερο να πρέπει να ενδυθούν έναν έρωτα, που είναι περισσότερο «συντροφικότητα» παρά πάθος. Ακόμη χειρότερα, έχουμε
Προσφέρουμε την ελεύθερη μετάφραση ενός παπύρου του 5ου μ.Χ. αιώνος, όπου τρεις δαιτυμόνες συζητούν πάνω στο αισθητικό-ηθικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει εις εξ αυτών. Συγκεκριμένα ο Χαρμίων, που πρόκειται να νυμφευθή, έχει αμφιβολίες για το αν πρέπει να το κάνει. Ο γάμος θέλει ηρεμία και ασφάλεια,
Μόνον οι ανταλλαγές επί χρήμασι έχουν το χαρακτήρα μιας καθαρώς στιγμιαίας σχέσης που δεν αφήνει ίχνη, όπως στην περίπτωση της πορνείας. Η χρηματική προσφορά σ’ αποδεσμεύει πλήρως από τη δεσμευτική σχέση, σ’ επιτρέπει να τακτοποιηθής πολύ πιο ουσιαστικά εν συγκρίσει με την προσφορά οιουδήποτε αντικειμένου
Το όν που είναι, για το πλείστον των ανδρών, η πηγή των πιο ζωντανών, και ακόμη, ας το πούμε προς όνειδος των φιλοσοφικών ηδονών, των πιο στέρεων ικανοποιήσεων· το όν προς το οποίο ή προς χάριν του οποίου τείνουν όλες μας οι προσπάθειες· αυτό το
Κανείς δεν αγωνίζεται δίχως να έχει μία Βεατρίκη να τον περιμένει σε έναν άλλο κόσμο― Η επιθυμία σχετίζεται με ένα ριζικό «άλλο» και ο οιοσδήποτε παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από εκείνο που επιθυμούμε όταν βρισκόμαστε σε μία δυσμενή κατάσταση. Π.χ. προσπαθήσατε να μπείτε στην