2035 μ.Χ. Μετά την διάλυση της ευρωπαϊκής ένωσης το ελληνικό κράτος έχοντας καταστρέψει πλήρως την οικονομία του για να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που του εξασφάλιζαν μέχρι τότε χρηματοδότηση από τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης, βρίσκεται σε πλήρη ακυβερνησία. Έχοντας την τύχη να βρίσκεται πάνω
“Κάντο! Κάντο! Κοίτα με… κάντο! Εγώ ο ίδιος προσωπικά θα στηρίξω την προεκλογική σου καμπάνια, εκ μέρους αυτης της χώρας, η οποία δεν σε θέλει για πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά θέλει πάρα πολύ να κατεβείς για υποψήφιος” – John Oliver, κωμικός, πολιτικός σχολιαστής, παραγωγός και
Σύμφωνα με νέα έρευνα της ΚΑΠΑ research, ένα ακόμη είδωλο των αθώων προ-μνημονιακών ημερών της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας γκρεμίζεται. Ο αντι-αμερικανισμός. Φυσικά, εν έτει 2016 η τυφλή εμπιστοσύνη στις Δημοσκοπήσεις είναι δείγμα μάλλον αφέλειας, όμως είναι δύσκολο να αρνηθούμε πως κάτι έχει αλλάξει όσον
Η προσωπική και η συλλογική ελευθερία είναι δύο έννοιες που δεν έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, όπως διατείνονται διάφοροι ιδεολόγοι που ρέπουν είτε προς τον πλήρη κολλεκτιβισμό είτε προς τον πλήρη ατομικισμό (individualism). Η προσωπική ελευθερία συνίσταται στο δικαίωμα του ανθρώπου να βούλεται και να
Η απάντηση θα ήταν εύκολη αν πούμε ότι o ήρως είναι για τον προοδευτικό ένας βίαιος άνθρωπος με πρωτόγονες ορέξεις που επιζητεί την σύγκρουση. Το ίδιο το κατόρθωμα είναι κατάπτυστο αφού υπογραμμίζει τον διαχωρισμό ανάμεσα στον άνθρωπο και τον κόσμο (άλλους ανθρώπους, πανίδα, χλωρίδα). Εδώ
«Βρὲς κρέας σὲ κόκαλα ποὺ σύντομα δὲν θἄχουν Καὶ πιὲς στοὺς δύο γαλακτοφόρους ὀγκολίθους Τὸ πλέον εὐχάριστο μεδούλι καὶ τὰ ἱζήματα Πριχοῦ τὰ στήθη τῶν κυράδων νἆναι δαίμονες Καὶ τἄκρα νἄχουνε σχιστῆ. Τὰ νεκροσέντονα μὴν ἐνοχλήσης, γιέ μου Ἄλλ’ὅταν οἱ κυρές σὰν πέτρα θἆναι κρύες
Φτειάχνω τοῦτο διὰ μαχομένης ἀπουσίας, ὅταν τὸ κάθε Ἀρχαῖο, πετροφίλητο λεπτὸ τῆς ἐρωτικῆς ἐποχῆς Ἐλλιμενίζει τὴν ἀγκυρωμένη γλῶσσα μου, γλιστρᾶ Στὴν προκυμαία, ὅτε, εὐλογητή ἡ δόξα, ἡ περηφάνια της Σ’ ἱστίο καὶ πίδακα πορεύθηκε, ζαλίστη στὸν χειρόμορφο Ἐγγὺς ὠκεανὸ σὲ κεῖνο τὸ περήφανο δένδρο ἱστίων
(η αίσθηση που αφήνει η απουσία της αρπαχθείσης Περσεφόνης) Ήταν βεβαίως αναμενόμενο ότι και φέτος το φθινόπωρο θα ερχόταν όμως η ίδια θλίψη σερνόταν μέσα μου παράλογη και πάλι σίγουρη σαν τον ερχομό κάθε εποχής μέσα στον χρόνο Τέτοια η μοίρα μας λοιπόν, να φθίνουμε
Όταν τον Ιούλιο με την εκδήλωση του εν τέλει αποτυχημένου πραξικόπηματος στην Τουρκία κάποιοι “τολμήσαμε” να μην δηλώσουμε διαδικτυακώς κατά την πρώτη ώρα του εν εξελίξει coup d’État το πόσο περιχαρείς είμαστε για την επερχόμενη επιστροφή της Δημοκρατίας (;) στην Τουρκία και να πούμε αυτό