Μέγα τὸ τῆς βροχῆς κράτος ἡ ἐπικράτειά του ἐκτείνεται πάνω ἀπὸ ὄρη, ὕδατα καὶ ἀνθρώπων πόλεις κρατῶντας κλεισμένους γέρους καὶ παιδιά στὰ σπίτια τους γεμίζοντας μὲ μοναξιὰ τὰ μπαρ (ὅπου τίποτε ἄλλο δὲν ἀξίζει πιο πολύ ἀπὸ ἕνα ἄγνωστο ἄγγιγμα) ἀδειάζοντας τοὺς δρόμους καὶ μόνο
Ἡ ἐντολὴ ἦτο σαφής: “μὴ γίνεις φιλήδονος, λάγνος, ὀκνηρός!“ Στὴν Ἀντιόχεια τοῦ Ταύρου Στὴν Ἀντιόχεια ἐπὶ Ὀρόντου ἦσαν ὡστόσο ζεστὲς οἱ γυναῖκες καὶ γλυκὸ τὸ φαγητό καὶ κάποιοι ἄντρες μὲ σκοτεινὰ πρόσωπα μοῦ πρόσφεραν κρασί. Στοῦ Ζεύγματος τὰ ψηφιδωτὰ ἀνεγράφη ΥΠΕΡ CΩΤΗΡΙΑC
«Όταν βγαίνεις στον δρόμο στην Τουρκία είναι μονίμως σαν να βλέπεις σχολείο που μόλις σχόλασε. Στην Ελλάδα πάλι είναι σαν να βλέπεις ΚΑΠΗ σε εκδρομή». Ήταν η καλύτερη σύνοψη που είχα ακούσει εν σχέσει με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας όπως την διατύπωσε ένας φίλος
(η αίσθηση που αφήνει η απουσία της αρπαχθείσης Περσεφόνης) Ήταν βεβαίως αναμενόμενο ότι και φέτος το φθινόπωρο θα ερχόταν όμως η ίδια θλίψη σερνόταν μέσα μου παράλογη και πάλι σίγουρη σαν τον ερχομό κάθε εποχής μέσα στον χρόνο Τέτοια η μοίρα μας λοιπόν, να φθίνουμε
Όταν τον Ιούλιο με την εκδήλωση του εν τέλει αποτυχημένου πραξικόπηματος στην Τουρκία κάποιοι “τολμήσαμε” να μην δηλώσουμε διαδικτυακώς κατά την πρώτη ώρα του εν εξελίξει coup d’État το πόσο περιχαρείς είμαστε για την επερχόμενη επιστροφή της Δημοκρατίας (;) στην Τουρκία και να πούμε αυτό
Μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο εάν ο προτεσταντισμός γέννησε τον καπιταλισμό, όπως υποστήριξε ο Max Weber, αλλά το δόγμα της καθολικής ιεροσύνης κάθε χριστιανού πιστού το οποίο ενστερνίζονται οι διάφορες προτεσταντικές εκκλησίες έχει δημιουργήσει μια «αιρετική» μεν, ενδιαφέρουσα δε μείξη κοσμικών καλλιτεχνικών μορφών έκφρασης και θρησκευτικού
Δεν θλιβονται τα κτίσματα και τα χαλάσματα τα αφανή μνήματα των αιώνων Δεν θλίβεται η οδός και το παιδί στην ρίζα των τειχών δεν θλίβεται δεν έχει λόγο δεν θλίβεται ο λαμπρός ήλιος και η σκιερή γη κάτω από το δέντρο Μονάχος εγώ θλίβομαι ανάμεσα
Ως είθισται, η συζήτηση για την πολυσυζητημένη άφιξη του Αγίου Φωτός με “υποδοχή αρχηγού κράτους” κινήθηκε στο κατά πόσο το όλο δρώμενον συνάδει με ένα σύγχρονο κοσμικό κράτος, στο “γιατί να πληρώνει ο φορολογούμενος” την μεταφορά και εάν το Άγιον Φως είναι μια καλοστημένη θρησκευτική
Το γεγονός ότι οι τρεις μεγάλες αβρααμικές θρησκείες, ήτοι ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός, έχουν ως κοινή ρίζα την μονοθεϊστική θρησκεία η οποία διατυπώθηκε στην χαρακτηριζόμενη, από την σκοπιά των Χριστιανών, Παλαιά Διαθήκη, δεν αποτελεί κάποια αποκάλυψη. Εντούτοις, παραδόξως, πολλοί υπερτονίζουν το γεγονός
Σκόρπιες κηλίδες καφέ μια κάποια μυρωδιά βαρέος καπνού και άτσαλα τσαλακωμένες σελίδες πρόδιδαν τον περισπούδαστο –μα κάπως απρόσεκτο- αναγνώστη Ο τίτλος του έκανε αναφορά στην χαμένη λαλιά ενός πλάνητα λαού η γλώσσα του οποίου επιβίωνε σε κάτι παμπάλαια ονόματα ποταμών και σε αρχαία κείμενα όπου