Ἡ ἐντολὴ ἦτο σαφής:

“μὴ γίνεις φιλήδονος, λάγνος, ὀκνηρός!“

 

Στὴν Ἀντιόχεια τοῦ Ταύρου

Στὴν Ἀντιόχεια ἐπὶ Ὀρόντου

ἦσαν ὡστόσο ζεστὲς οἱ γυναῖκες καὶ γλυκὸ τὸ φαγητό

καὶ κάποιοι ἄντρες

μὲ σκοτεινὰ πρόσωπα

μοῦ πρόσφεραν κρασί.

 

Στοῦ Ζεύγματος τὰ ψηφιδωτὰ

ἀνεγράφη

ΥΠΕΡ CΩΤΗΡΙΑC

Καὶ πάλι ἀλλοῦ

ΕΥΦΡΟCΥΝΟC

 

Ὦ ἐσὺ Δοῦ Ἀλ – Καρναΐν[1]

Δικέρατε Κριτή!

 

Πέρασέ με ἀλώβητον

ὡς τὴν Ντάρα[2]

ὅτι δὲν ἐπεθύμησα ἄλλη μοῖρα

άπὀ αὐτῆς τῆς φρουρᾶς ἐτείας μῆκος[3].

 

[1] Ἀραβικό ذو القرنين «Ὁ ἔχων δύο κέρατα», τίτλος ὁ ὁποῖος ἀπαντᾶται στὸ Κοράνι καὶ παραδοσιακὰ συσχετίζεται μὲ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο.

[2] Ἡ ῥωμαϊκὴ πόλις Δαραί ἤ ’Aναστασιούπολις, εὑρισκόμενη στὰ σύνορα τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τοῦ περσικοῦ βασιλείου τῶν Σασσανιδῶν. Ἐν ἔτει 530 μ.Χ. ὁ ῥωμαϊκὸς στρατὸς κατήγαγε ἀποφασιστικὴ νίκη ἐνάντια στοὺς Σασσανίδες, ἑδραιώνοντας τὴν θέση τῆς Αὐτοκρατορίας στὴν Βόρειο Μεσοποταμία.

[3] Ἰδέ: Αίσχύλου Άγαμέμνων, στ. 1 -7:

«θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ᾽ ἀπαλλαγὴν πόνων

φρουρᾶς ἐτείας μῆκος, ἣν κοιμώμενος

στέγαις Ἀτρειδῶν ἄγκαθεν, κυνὸς δίκην,

ἄστρων κάτοιδα νυκτέρων ὁμήγυριν,

καὶ τοὺς φέροντας χεῖμα καὶ θέρος βροτοῖς

λαμπροὺς δυνάστας, ἐμπρέποντας αἰθέρι

ἀστέρας, ὅταν φθίνωσιν, ἀντολάς τε τῶν.»