…”Ὅλα, παιδιά, γίνονται γιά κάποιο λόγο. Κι ἐγώ αὐτά ἔλεγα. Γιατί νά συμβεῖ σε ἐμένα, ἔλεγα ἐγώ. Ποιός εἶσαι ἐσύ, ρέ μεγάλε; Εἶναι θέλημα Θεοῦ. Ἐγώ πιστεύω στήν Παναγία καί τον Χριστό. Εἶμαι ὀρθόδοξος. Τα πιστεύω πολύ αὐτά τα πράγματα. Ό,τι γίνεται στή ζωή μας
«Βρὲς κρέας σὲ κόκαλα ποὺ σύντομα δὲν θἄχουν Καὶ πιὲς στοὺς δύο γαλακτοφόρους ὀγκολίθους Τὸ πλέον εὐχάριστο μεδούλι καὶ τὰ ἱζήματα Πριχοῦ τὰ στήθη τῶν κυράδων νἆναι δαίμονες Καὶ τἄκρα νἄχουνε σχιστῆ. Τὰ νεκροσέντονα μὴν ἐνοχλήσης, γιέ μου Ἄλλ’ὅταν οἱ κυρές σὰν πέτρα θἆναι κρύες
Ὅμως ὁ πόλεμος οὐ μὲν οὔν ἔστι δίχα λόγου : Καλῶς κ’οἱ δύο ἐπολεμησάτην· τοῦτον ὁ παιδεμὸς τὸν ὁδηγεῖ στὴν οἰμωγή, ἐκεῖνον, ἡ πρόκλησις τοῦ οἰμώζοντος, τὴν ἀλήθεια νὰ εἴπῃ. Οἰμώζων, τιμὴ γὰρ ἔχε! Θάνατε, νίκησον… Όμως ο πόλεμος πράγματι δεν είναι δίχως λόγο: Καλά
[αποσπάσματα] LXIX. Ο θάνατος και ο έρως ολοκληρούνται από τα ίδια μέσα: την εκπνοή. Αναπαράγεσαι, όταν είν’ απ’ έρωτα το ότι πεθαίνεις• εκμηδενίζεσαι, όταν είναι από το ψαλίδι της Ατροπού. Ας ευχαριστήσουμε την Φύσιν, η οποία έχοντας αφιερώσει τις πλέον ζωντανές απολαύσεις στην παραγωγή του