Ὦ εἰπέ, ποιητά, τί ποιεῖς; —Αἰνῶ. Ὅμως τὸ ὀλέθριο καὶ τὸ τερατῶδες, πῶς τὰ ἀνέχεσαι, πῶς τὰ δέχεσαι; —Αἰνῶ. Ὅμως τἀνωνόμαστο, ἀνώνυμο, πῶς καίτοι σὺ ἐξηγεῖ; —Αἰνῶ. Πόθεν τὸ δίκαιο σου, σὲ ἕκαστο προσωπεῖο, κάθε στολή, νἀληθεύῃς; —Αἰνῶ. Καὶ τὸ ὅτι τὸ σιγηλὸ καὶ τὸ
Namedropping, namedropping, εἶσαι τοῦ Ἔθνους μας τὸ τόπιν, ποὺ σὲ ρίχνει ὁ ἕνας σὰν πινγκ-πόνγκ στὸν ἄλλον. Namedropping, namedropping, εἶσαι στὴν παρέα τὸ τόπιν, ἐγὼ ξέρω ἀπὸ τὸν ἄλλον ὄνομα πιὸ βαθύ πιὸ λαμπρό, πιὸ μεγάλο, τὸ μάτι του γιὰ νὰ τοῦ βγάλω. Namedropping, namedropping,
Ὅτε κοιμηθῇς, σκοτεινή ὀμορφονιά μου σύ, στὸ βάθος μνημείου κτιστοῦ ἀπὸ μάρμαρο μαῦρο, καὶ ὅτε οὐδεμιὰ ἔχῃς ἐρωτική κόγχη ἢ ἔπαυλη ἐξὸν ἔνα κελάρι βροχερό καὶ ἕνα σκαμμένο λάκκο· ὅτε ἡ πέτρα ποὺ τὸ δειλό στέρνο σου πιέζει καὶ τὰ νεφρὰ ποὺ θελκτική νωχέλεια μαλακώνει,