Κανεὶς δὲν ἦταν προετοιμασμένος ὄταν ὁ Θεὸς ἔρριξε σκοτάδι. Ὄταν ὁ ἥλιος σταμάτησε τὸν κύκλο του, κι ἄρχισε νὰ κατηφορίζει ἀργὰ πρὸς τὴν ἄκρη τοῦ ὁρίζοντα. Γιατὶ ἡ ἀνοησία τῶν ἀνθρώπων ξεχείλιζε πέρα ἀπὸ τὰ φράγματα τῆς αἰδοῦς καὶ τῆς δίκης. Ἔλεγαν, κολυμπώντας ἀμέριμνα μέσα
“Πείσε τους ανθρώπους με το παράδειγμά σου” Ο Γάλλος στοχαστής, Frederic Bastiat, είχε πει κάποτε: “διαφωνούμε με την κρατική εκπαίδευση και οι σοσιαλιστές μάς κατηγορούν ότι δεν θέλουμε καθόλου εκπαίδευση. Διαφωνούμε με την κρατικά επιβαλλόμενη ισότητα και μας κατηγορούν πάλι ότι δεν θέλουμε καθόλου ισότητα.
Ένα κλασσικό επιχείρημα της επικρατούσας ιδεολογικής και πολιτικής τάξεως ενάντια στον λαϊκισμό είναι ότι ψεύδεται στον λαό, εξεγείρει και χειραγωγεί τα πάθη του, και απειλεί την σταθερότητα, ενώ αντίθετα οι δυνάμεις της mainstream πολιτικής διακρίνονται για την σύνεση, την γρανιτένια λογική τους, την τεχνοκρατική αντίληψή
Οι δυτικές χώρες είναι πρώτες σε χορήγηση και λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, αναφέρει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Η Αυστραλία, η Δανία, η Σουηδία, η Γερμανία και η Φιλανδία είναι πρώτες στη λίστα, η δε Γερμανία έχει αύξηση 44% την τελευταία πενταετία. Πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο;
Όταν λέγεται ότι έχουμε πάψει να παράγουμε πολιτική σκέψη και λόγο, εννοείται ότι σκεφτόμαστε και ενεργούμε είτε μεταπρατικά (εισάγουμε θεωρίες και τις φτιάχνουμε, τις προσαρμόζουμε, τις κόβουμε και ράβουμε για να ταιριάξουν με το ελληνικό καλούπι) είτε αναχρονιστικά (αναλωνόμαστε σε ρητορική και προβλήματα του περασμένου