Σκόρπιες κηλίδες καφέ
μια κάποια μυρωδιά βαρέος καπνού
και άτσαλα τσαλακωμένες σελίδες
πρόδιδαν
τον περισπούδαστο –μα κάπως απρόσεκτο- αναγνώστη
Ο τίτλος του έκανε αναφορά
στην χαμένη λαλιά
ενός πλάνητα λαού
η γλώσσα του οποίου
επιβίωνε σε κάτι παμπάλαια ονόματα ποταμών
και σε αρχαία κείμενα
όπου με λεπτή περιφρόνηση
οι συγγραφείς των κειμένων
αναφέρονταν σε αυτήν την γλώσσα
αυτών των ξεχασμένων βαρβάρων
ο αναγνώστης είχε κρατήσει
επιμελείς σημειώσεις
υπογραμμίζοντας επίμονα
συνδέσμους παρατακτικούς και υποτακτικούς
όπως το ‘και’ και το ‘γιατί’ ή το ‘όταν’ και το ‘ή’
το βιβλίο
είχε διανύσει
έναν μεγάλο δρόμο
από τον τόπο εκτύπωσής του
και βρέθηκε πεταμένο σ΄ένα παζάρι
παρέα με βιβλία
γραμμένα σε παράξενες-αντίστροφες γραφές
απο εκεί το πήρα
δίνοντας δύο νομίσματα μικρής αξίας
το θέμα του βιβλίου
μού ήταν σχεδόν αδιάφορο
όμως αυτή
αυτή η βαθιά του μοναξιά
με καλούσε επιτακτικά
να το αγοράσω
Δεν ξέρω
αν ο συγγραφέας
και ο τέως αναγνώστης του
φαντάστηκαν μια τέτοια μοίρα
όμως εγώ φρόντισα
να το τοποθετήσω
δίπλα στους τόμους
μιας παλιάς, παρωχημένης εγκυκλοπαίδειας
που κανείς δεν διαβάζει πια