Κωνσταντίνος Σαμπάνης: Φθίνων

(η αίσθηση που αφήνει η απουσία της αρπαχθείσης Περσεφόνης)

Ήταν βεβαίως αναμενόμενο
ότι και φέτος το φθινόπωρο θα ερχόταν
όμως η ίδια θλίψη
σερνόταν μέσα μου
παράλογη
και πάλι σίγουρη
σαν τον ερχομό κάθε εποχής
μέσα στον χρόνο

Τέτοια η μοίρα μας λοιπόν,
να φθίνουμε
σαν δέντρα μετά το καλοκαίρι

Ωστόσο,
σκέψου,
αυτή η παράξενη θλίψη
μάταιη μα και σαφής
σαν φυσικό φαινόμενο
(ας πούμε, σαν το φθινόπωρο μετά το καλοκαίρι)
αυτή η μεγαλοπρεπής φθορά
που φώλιασε στον νου μου
(στην καρδιά, ως λένε οι πολλοί)
ίσως
να γινόταν
στην κυκλικότητα του χρόνου
και αυτή μια προϋπόθεση
σαν,
ας πούμε,
ο κρυμμένος σπόρος
που περιμένει την άνοιξη να ανθίσει

σαν να’ναι η θλίψη αυτή
κι ο μαρασμός μου
μια αναγκαιότητα
όμοια με το φθινόπωρο
πριν απο μια άνοιξη

(Κωνσταντίνος Σαμπάνης)