[επιλογή]

Η σεξουαλική διαφώτιση είναι δικαιολογημένη στο μέτρο που τα κορίτσια δεν μαθαίνουν αρκετά νωρίς πώς τα παιδιά δεν έρχονται στον κόσμο.

Η γυναίκα που αποσβολώνεται από τη χειρονομία· ο άνδρας που έχει σε εκτίμηση το περιεχόμενο. Αφού αυτοί οι δυο τύποι δεν υφίστανται, τότε έχω να βασιστώ στον κάθε σκοτεινό αχταρμά, που περιβάλλει λάγνα τα παντελόνια μου με την αγάπη και το μίσος του.  Πρέπει πάντα να αφαιρώ τα εννέα δέκατα  της λατρείας μου για να φτάσω στο χρηστικό υπόλειμμα. Πώς μένει τόση λίγη ανθρωπιά, όταν το θήλυ εξατμισθή!

Η εντύπωση που δίδω είναι απλώς του παίκτη επί της γυναίκας. Στο διάλειμμα μεταξύ των πράξεων όλοι είναι εναντίον μου,  κατά την πράξη ήσαν κάθε στιγμή περισσότερο επί της πράξης.    

Εγώ, άνδρας πλέον υπεραγαπημένος, ωραίος, σκληρός, τι να τες κάνω; Απλώς τίποτε. Ας ποθούσα ο ίδιος εξ αυτής της θέσης μια μοναξιά, που τόσοι πολλοί μοιράζονται! Αν έκανα φυλακισμένους και δεν θέλουν πλέον να μ’αφήσουν, κ’έτσι θέλω να τους αποκηρύξω, το κάνω, κ’ίσα που γίνομαι για τα καλά θύμα της λείας. Η ειρήνη δεν δημιουργεί ειρήνη; Ο ερωτικός νόμος, όπου η απόσταση φέρνει σ’εγγύτητα, ουδεμία θα κάνει εξαίρεση για μέ; Αν αυτοκτονήσω, αυτές αφανίζονται!

Τι τραγικό αυτό που αποστέλλει η Φύσις! Γιατί αυτή η μακριά επιθυμία της γυναίκας να μην μπορεί να εξακριβωθή όπως η ανδρική στιγμή! 

Η διαστροφή είναι μία οικονομική ικανότης να βρουν οι γυναίκες ευχαρίστηση στις παύσεις στις οποίες ο ανδρικός κανών τις καταδικάζει.

Ένα διεστραμμένο κεφάλι μπορεί διορθώσει αυτό που δέκα υγιή κορμιά δεν μπόρεσαν να κάνουν αμαρτωλό*.

Έρως και τέχνη δεν αγκαλιάζουν αυτό που είναι ωραίο, αλλά αυτό που συνεπείᾳ αυτών γίνεται ωραίο.

Ο ερωτισμός φτιάχνει από ένα «παρά ταύτα» ένα «επειδή».

Ο Adolf Loos κ’ εγώ, κείνος κυριολεκτικά, εγώ λεκτικά, δεν κάναμε τίποτε περισσότερο από το να δείξουμε ότι υπάρχει, μεταξύ μιας υδρίας και ενός δοχείου νυκτός μία διαφορά, και ότι σε τούτη τη διαφορά μόνο κείται ο σκοπός του πολιτισμού. Οι άλλοι όμως, οι θετικιστές, διαιρούνται σε εκείνους που χρησιμοποιούν την υδρία ως δοχείο νυκτός, και κείνους που χρησιμοποιούν το δοχείο νυκτός ως υδρία.

Ο μέλλων των Φουτουριστών είναι ένας αόριστος.

Ο αισθητής έχει σχέση με την ομορφιά, όπως  ο πορνογράφος με τον έρωτα και ο πολιτικός με τον βίο.

Στην Κτίσιν η αντίθεσις δεν ορίζεται. Γιατί σε αυτή, όλα είναι άνευ αντιλόγου και συγκρίσεως. Μόνο η απόσταση από τον κόσμο του Κτίστη κάνει χώρο στην εμμονή, που για κάθε ανάποδο, ευρίσκει την χαμένη εικόνα.  

Ένα φθέγμα ποιητή, ένας έρως γυναίκας —αυτό είναι πάντοτε, ό,τι συμβαίνει για πρώτη φορά.

«Η ζωή συνεχίζεται». Όσο αυτό επιτρέπεται.

Ό, τι παίζει σήμερα τον μεγαλύτερο ρόλο, αυτό παίζει σήμερα ουδέν ρόλο: αίμα και χρήμα.

Λογοκρισία και εφημερίδα — πώς δεν πρέπει να αποφασίσω προς όφελος αυτής; Η λογοκρισία μπορεί να καταστείλει την αλήθεια για κάποιο χρόνο παίρνοντάς της τη λέξη. Η εφημερίδα καταστέλλει την αλήθεια μακροπρόθεσμα δίδοντας σε αυτή  λέξεις. Η λογοκρισία δεν βλάπτει την αλήθεια μήτε τη λέξη· η εφημερίδα και στις δύο. 

Όποιος θεωρεί τον πατριώτη της άλλης χώρας κουρέλι, πρέπει να είναι ένας ανόητος για την δική του.

«Κανένα τέλος δεν προβλέπεται ακόμη» «Κι’όμως!

Μία επιστήμη, που ξέρει εξίσου ελάχιστα για το φύλο όσο και για την τέχνη, διαδίδει τη φήμη πως στο έργο τέχνης η σεξουαλικότης του καλλιτέχνη «εξυψούται». Ένας χαριτωμένος σκοπός της τέχνης ώστε να γλιτώσουν τα πορνεία! Εδώ υπάρχει εντούτοις ένας πολύ λεπτότερος σκοπός των πορνείων, ώστε να γλιτώσει  το έργο τέχνης από την εξύψωση. […]
Έτσι συμβαίνει αυτό, από την κακή συνήθεια των καλλιτεχνών  να εξυψώνουν την σεξουαλικότητα, και αυτό γίνεται ελεύθερα,  και μια υπόθεση, που θα ώφειλε να παραμείνει μια ιδιωτική υπόθεση του καλλιτέχνη, εκφυλίζεται σε δημόσιο σκάνδαλο.

σημειώσεις:

*o Kraus παίζει εννοιολογικά και παρηχητικά: perverser (διεστραμμένος)-gesunde (υγιή)-gesündigt (αμαρτωλό).

[απόδοση: Γ.Α.Σιβρίδης]