Heinrich Heine: XXXIII

Πόθησαν ἀλλήλους μὰ οὐδείς
Θὰ τὁμολόγαγε στὸν ἄλλονα∙
Ἐθωροῦνταν μὲ τόσην ἔχθρα
Μὰ θἄσβηναν ἐμπρός στὸν ἔρωτα.

Στὸ τέλος χώρισαν, μονάχα
Μὲσ’σ’ὀνείρατα ἐνίοτε νὰ ἴδωνται ∙
Δῶ καὶ πολύν καιρὸ πεθάναν,
Μὰ δύσκολο νὰ τὤμαθαν ποτέ.

[απόδοση: Γ.Α.Σιβρίδης]