Εἰμὶ δ’ ἐγὼ θεράπων μὲν Ἐνυαλίοιο ἄνακτος,
καὶ Μουσέων ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενος

Ἀρχίλοχος

Μὴν αὐταπατᾶσαι
ἄν εἶχες νὰ διαλέξεις
ἀνάμεσα στὸν Ὅμηρο καὶ τὸν Ἀρχίλοχο
θὰ ἐπιθυμοῦσες καὶ ἐσύ
νὰ εἶσαι ὁ Πρῶτος
θριαμβευτικά ἐπαναλαμβάνοντας
τὴν Ὠκύτητα τοῦ Θανάτου
τὴν Ῥοδότητα τῆς Αὐγῆς
τὴν Οἰνότητα τῆς Θαλάσσης
τὴν θριαμβευτική Ματαιότητα τῆς Ἀγάπης
νὰ εἶναι οἱ στίχοι σου
τραγούδια ἀρχαίων ἀπόβραδων
καὶ παμπάλαιες παροιμίες χωρικῶν
νὰ ὑμνεῖς
ὄχι ἐφημερότητες τοῦ βίου σου
ἀλλά τὰ αρχέτυπα τῶν πράξεων
νὰ εἶσαι πρόσωπο μυθικό
νὰ εἶσαι πολλοί
νὰ εἶσαι ἡ πιθανότητα ὅτι
δὲν ἔχεις ὑπάρξει
αὐτὸ θὰ σήμαινε νὰ εἶσαι μέγας ποιητής
(καὶ ὄχι θρασύς ἰαμβολόγος
μισσιονάριος μιαρός και ῥίψασπις
καὶ τάχατες
μέγας πολεμιστής, ἐραστής καὶ οἰνοπότης
περιαυτολογῶντας
μέσα στὴν ἱστορία
καταγράφοντας
προσωπικὲς φοβίες
δοξάζοντας
τὴν ἀσημαντότητά σου)

…ἄν εἶχες νὰ διαλέξεις
τὸ ἆσμα σου θὰ ἦταν ἐπικό
σὰν ἕνα τρομερό παραμύθι…

…πάντως,
δεν φταῖμε ἑμεῖς.
ἡ ἐποχή μας ἔκανε ἐλάσσονες ποιητές
φτωχοὺς περιαυτολογητές
καὶ αὐτὴν τιμοῦμε
ἑμεῖς
μὲ τὴ μιζέρια
αὐτοῦ τοῦ φθινοπωρινοῦ ἀπογεύματος

Τὸ ποίημα δημοσιεύτηκε σὲ ἀγγλική μετάφραση τοῦ Peter Constantine στὸ περιοδικὸ Modern Poetry in Translation (Series 3 No.15 – Poetry and the State).