Κυρά, τρεῖς παρδάλεις λευκές κάθισαν κάτ’ ἀπ’ ἕναν ἄρκευθο
Μὲς στὴν ψύχρα τῆς ἡμέρας, ἔχοντας μέχρι κορεσμοῦ τραφῆ
Μὲ τὰ πόδια μου, τὴν καρδιά μου, τὸ συκώτι μου καὶ ὅ, τι περιείχετο
Στὸ κούφιο κοῖλο τοῦ καυκάλου μου. Κ’ὁ Θεὸς εἶπε
Ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; ζήσεται
Τὰ ὀστέα ταῦτα; Καὶ αὐτὸ ποὺ περιείχετο
Στὰ ὀστᾶ (ποὺ ἦσαν ἤδη ξηρὰ) τρίζοντας εἶπε:
Λόγῳ τῆς καλοσύνης τούτης τῆς Κυρᾶς καὶ
Λόγῳ της ὀμορφιᾶς της, καὶ λόγῳ
Τοῦ ὅτι τιμᾷ ἐν διαλογισμῷ τὴν Παρθένο
Αὐγάζουμε μὲ λάμψη. Καὶ ’γὼ ποὺ εἶμαι ’δῶ διαμελισμένος
Προσφέρω τὶς πράξεις μου στὴ λήθη, καὶ τὴν ἀγάπη μου
Στὴν ὑστεροφημία της ἐρήμου καὶ τὸν καρπὸ τῆς κολοκύθας.
Εἶναι τοῦτος ποὺ ἐπανακτᾷ
Τὰ ἐντόσθια μου, τὰ νεῦρα τῶν ματιῶν μου καὶ τὰ ἀχώνευτα κομμάτια
Ποὺ οἱ παρδάλεις ἀπορρίπτουν. Ἡ Κυρὰ ἀπεσύρθη
Μὲς σὲ λευκήν ἐσθῆτα, σὲ ἐνατένιση, μὲς σὲ λευκὴν ἐσθῆτα.
Ἄφες τὴν λευκότητα τῶν ὀστῶν νὰ ἐξιλεωθῆ στὴν λησμονιά.
Δὲν ὑπάρχει ζωή σ’ αὐτά. Κι ἀφοῦ εἶμαι λησμονημένος
Κ’ὤφειλα νὰ λησμονηθῶ, ἔτσι θὰ ἐλησμόνουν
Οὕτως ἀφοσιωμένος, συγκεντρωμένος ἐπὶ σκοπῷ. Κ’ὁ Θεὸς εἶπε
Προφητεία στον ἄνεμο, στὸν ἄνεμο μονάχ’ ἀφοῦ μονάχα
Ὁ ἄνεμος μπορεῖ νἀκούσῃ. Καὶ τὰ ὀστᾶ τραγούδησαν τρίζοντας
Μὲ τὸ βάρος τῆς ἀκρίδας, λέγοντας
Κυρὰ τῶν σιωπῶν
Ἤρεμη καὶ δύσφρων
Διαλελυμένη κ’ ὅλως ἀρτία
Ρόδο τῆς θύμησης
Ρόδο τῆς λησμονιᾶς
Ἐξουθενωμένη και ζωοδότρα
Θλιμμένη καὶ γαληνή
Τὸ μόνο Ρόδο
Εἶναι τώρα ὁ Κῆπος
Ὅπου ὅλοι οἰ ἔρωτες τελεύουν
Τερματίζουν τὸν παιδεμό
Ἔρωτος ἀνικανοποιήτου
Τὸν πιὸ μεγάλο παιδεμό
Ἔρωτος ἰκανοποιημένου
Τέλος τοῦ ἀτελεύτητου
Ταξιδιοῦ χωρίς τέλος
Συμπέρασμα ἀπὸ καθετί
Ποὖναι ἀσυμπέραντο
Ὁμιλία χωρίς ρῆμα
Καὶ ρῆμα οὐδεμίας ὁμιλίας
Χάρις τῇ Μητρί
Ἐπὶ τῷ Κήπῳ
Ὅπου κάθε ἔρως τελεύει.
Κάτω ἀπ’ τὸν ἄρκευθο τὰ ὀστᾶ τραγούδησαν, σκόρπια κ’αὐγάζοντας
Εἴμαστε εὐχαριστήμενα νἄμαστε σκόρπια, λίγο καλό κάναμε τὧνα στἆλλο
Κάτω ἀπ’ ἕνα δένδρο στὴν ψύχρα τῆς ἡμέρας, μὲ τὴν εὐλογία τῆς ἄμμου,
Λησμονῶντας ἑαυτοὺς καὶ ἄλληλα, ἡνωμένα
Στὴν ἠσυχία τῆς ἐρήμου. Δῶ εἶναι ἡ γῆ ποὺ σεῖς
Θὰ διαμερίσετε σὲ κλήρους. Κ’οὔτε διαμερισμός μήτε ἑνότητα
Μέλει. Δῶ εἶναι ἡ γῆ. Ἔχομε τὴν κληρονομιά μας.
(απόδοση: Γ.Α.Σιβρίδης)