Ἰδοὺ ἡμεῖς, καθὼς δρέπομε τοὺς πρώτους θαλλοὺς τοῦ βλήχνου
καὶ λέγομε: Πότε θὰ ἀπονοστήσωμε ἐπὶ πάτρη;
Ἰδοὺ ἡμεῖς ἐπειδὴ ἔχομε πολεμίους τοὺς Κεννίν,
δὲν ἔχομε παραμυθία, ἔνεκα τούτων τῶν Μογγόλων.
Σκάπτομε τοὺς τέρενας θαλλοὺς τοῦ βλήχνου,
ὅταν λέγει τις «νόστος», οἱ ἄλλοι εἶναι περίλυποι.
Ἐπίλυπες ψυχές, ἡ λύπη εἶναι μεγάλη, καὶ πεινῶμε καὶ διψῶμε.
Ἡ ἄμυνά μας οὔπω ἀσφαλής, οὐδεὶς ἀφίει τὸν φίλο του νἀπονοστήσῃ.
Σκάπτομε τοὺς γεραιοὺς καυλοὺς τοῦ βλήχνου.
Λέγομε: Θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ νοστήσωμε κατὰ τὸν Ὁκτώβριο;
Οὐκ ἔνι σχόλη στὰ βασιλικὰ πράγματα, δὲν ἔχομε παραμυθία.
Ἡ λύπη μας πικρά, ἄλλ’ ὅμως δὲν θὰ νοστήσωμε οἴκαδε.
Τί ἄνθος ἄνθησε;
Τίνος τἅρμα; Τοῦ Στρατηγοῦ.
Τἄλογα, τἄλογά του ναί, εἶν’ ἀποκαμωμένα. Ἦσαν δυνατά.
Ἀνάπαυλα δὲν ἔχομε, τρεῖς μάχες ἀνὰ μῆνα.
Μὰ τὸν οὐρανό, τἄλογά του εἶν’ ἀποκαμωμένα.
Ἐπ’ αὐτῶν εἶν’ οἱ στρατηγοί, παρ’ αὐτά εἶν’ οἱ στρατιῶτες.
Τἄλογα εἶναι καλογυμνασμένα, οἱ στρατηγοὶ ἔχουν ἐλεφάντινα
βέλη καὶ φαρέτρες κοσμημένες ἐν ἱχθύᾳ.
Ὁ ἐχθρός εἶναι ταχύς, πρέπει νὰ φυλάσσωμε ἑμαυτούς.
Ὅταν ἐξορμήσαμε, οἱ ἰτέες ἔφθιναν ἅμα μὲ τὴν ἄνοιξη,
ὑποστρέφομε στὸ χιόνι,
ἀργοποροῦμε, καὶ πεινῶμε καὶ διψῶμε,
ἡ ψυχή μας εἶναι περίλυπος, τίς μαθήσει τὸ πένθος μας;

[ἀπόδοση: Γ.Α. Σιβρίδης]

經·小雅·鹿鳴之什·采薇
采薇采薇，薇亦作止。
曰歸曰歸，歲亦莫止。
靡室靡家，玁狁之故；
不遑啟居，玁狁之故。

采薇采薇，薇亦柔止。
曰歸曰歸，心亦憂止。
憂心烈烈，載饑載渴。
我戍未定，靡使歸聘。

采薇采薇，薇亦剛止。
曰歸曰歸，歲亦陽止。
王事靡盬，不遑啟處。
憂心孔疚，我行不來。

彼爾維何？維常之華。
彼路斯何？君子之車。
戎車既駕，四牡業業。
豈敢定居，一月三捷。

駕彼四牡，四牡騤騤。
君子所依，小人所腓。
四牡翼翼，象弭魚服。
豈不日戒？玁狁孔棘。

昔我往矣，楊柳依依。
今我來思，雨雪霏霏。
行道遲遲，載渴載饑。
我心傷悲，莫知我哀！

 

βλήχνου: φτέρης

ἀπονοστήσωμε/νοστήσωμε: ἐπιστρέψουμε στὴν πατρίδα

τέρενας: μαλακούς, τρυφερούς

οὔπω: ὄχι άκόμη

ἐν ἱχθύᾳ: μὲ άποξηραμένο δέρμα ψαριοῦ

ὑποστρέφομε: ἐπιστρέφουμε