Καὶ ὁ ἔρως δὲν εἶναι πλέον ἀλλὰ συμβιβασμός;
Μία ἐφήμερη συνθήκη π’ ἀναμένει ὑπογραφή
τῶν δύο ἐχθρῶν;
―Ἐνῷ τὸν δίκαιο καὶ τυφλό προσποιούμενος, ὁ λογιστής
Ἔρως τὴν γράφει, εἰρήνη ἐγγυώμενος, ἄμφω οἱ ἡγεμόνες τὴν σφραγίζουν,
μὰ γνώστες τῶν πιθηκισμῶν αὐτοῦ, κρυφὰ διπλοῦσι κατασκόπους.

Σ’ἑκάτερη πλευρά εἶναι τὸ ζωώδες ἔθνος ἀνίδεο,
φίλα μὲς στοὺς δρόμους ὠστίζονται, καὶ χαίρονται μὲ καλή
πίστη τοῦτον τὸν ἑορτασμό,
λησμονοῦν τὴν ἔχθρα μὲ ἰαχές καὶ μ’οἰνόφλυγο χνότο·
ἀλλὰ γι’ αὐτοὺς δὲν ἔχει ὑπάρξει ἀκόμη σύγκραση:
οἱ ἡγεμόνες ἤρεμα τεχνάζονται φόνο.

[απόδοση: Γ.Α. Σιβρίδης]