Wilfred Owen: Ύμνος για την μελλοθάνατον ήβη

Ποιά νἀναγγείλουν σήμαντρα τούτους ποὺ ὡς κτήνη θνῄσκουν;
—Μόνον ἡ πελώριος τῶν πυροβόλων μῆνις.
Μόνον ὁ ταχὺς κροτησμός τυφεκιῶν που τραυλίζουν
μπορεῖ νὰ ῥοθήσῃ τὶς νοερές αὐτῶν δεήσεις.
Ὄχι χλεύη τώρα γι’ αὐτούς· μήτε ἱκεσίες καὶ σήμαντρα·
μήτε πενθητηρία φωνή πέρα ἀπό χορωδίες, —
ὀξείς, μανικὲς χορωδίες ἀπ’ ὀδυρόμενα ὄστρακα
καὶ σάλπιγγες ποὺ τοὺς καλοῦν ἀπὸ ἄμοιρες ἐπαρχίες.

Ποιές λαμπάδες τάχα ἄγονται σύμπαντες νὰ προπέμψουν;
Ὄχι στῶν ἀγοριῶν τὰ χέρια ἄλλα στὰ μάτια αὐτῶν
θὰ λάμψουν οἱ ἁγίες ἀστραπές τῶν ’ποχαιρετισμῶν.
Τὴν ὤχρα στῶν κορῶν τὰ μέτωπα, σάβανο θὰ ἔχουν·
καὶ τἄνθη αὐτῶν θἆναι ἡ τρυφή καρτερικῶν ψυχῶν,
καὶ κάθε λυκόφως βραδύ, τῶν βήλων κλείσιμο.

(Anthem for Doomed Youth, απόδοση: Γ.Α. Σιβρίδης)

ῥοθέω-ῶ: κάνω επαναλαμβανόμενο μονότονο θόρυβο