Η ταινία «ελεύθερος σκοπευτής»―American Sniper, δεν είναι μία ταινία αμερικανικής προπαγάνδας ή αντιπολεμικής morale. Η ιδιοφυΐα του Eastwood βρίσκεται στο ότι επιλέγει να μας αφηγηθή την ιστορία όχι από την πλευρά ενός impartial παρατηρητή αλλά μέσα από τον νου του κεντρικού χαρακτήρα, Chris Kyle. Βλέπουμε
«…Θὰ σᾶς κάμω νὰ κλάψετε, ἔνι χάρις πολλή ἀναμέσο μας. «Νὰ κλάψετε κατὰ χάριν, ὄχι κατὰ πόνο, εἶπε ὁ Ῥαψῳδὸς τῆς πιὸ ὥριας ᾠδῆς· «Καὶ κατὰ τούτην τὴν καθάρια ταραχὴ τῆς καρδιᾶς τῆς ὁποίας ἀγνοῶ τὴν πηγή «Ὄπως κατὰ τούτην τὴν καθάρια θαλασσία στιγμὴ ποὺ
Κανείς δεν αγωνίζεται δίχως να έχει μία Βεατρίκη να τον περιμένει σε έναν άλλο κόσμο― Η επιθυμία σχετίζεται με ένα ριζικό «άλλο» και ο οιοσδήποτε παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από εκείνο που επιθυμούμε όταν βρισκόμαστε σε μία δυσμενή κατάσταση. Π.χ. προσπαθήσατε να μπείτε στην
Πρὶν ἀποδημήσω στὸ ἐξωτερικό, ὁ Σαββόπουλος μοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ κοινότητες φτιάχνουν ἄλλον γαλαξία. Ἀργότερα διαπίστωσα ἰδίοις ὄμμασι ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ κοινότητες ἐνίοτε δυσκολεύονται νὰ χωρίσουν δυὸ γαϊδουριῶν ἄχυρα, πόσῳ δὲ μᾶλλον νὰ φτιάξουν γαλαξίες. Σὲ κάθε περίπτωση, μόνιμη ἐπωδός, ὁλοφυρμὸς
Στὸ Ζάναντου κεῖ ὁ Κούμπλαϊ Χὰν γιὰ ἕνα δῶμα ἡδονῶν ἀπεφάνθη κραταιό: Ὅπου ἔτρεχε ποτάμι ἱερὸ ὁ Ἄλφ διὰ σπηλαίων ἀβυθομέτρητων στὸν ἄνθρωπο κάτω σε μι’ ἀνήλια θάλασσα. Δὶς πέντε μίλια γόνιμο ἔδαφος μὲ τείχη καὶ μὲ τύρσεις κυκλώθησαν στέφανο κἀκεῖ ἦσαν κῆποι ποὺ σελαγίζανε
Γνώρισα ἕναν ταξιδευτή ἀπὸ πανάρχαια χώρα Νὰ λέει: Δυὸ πόδια πέτρινα πελώρια ἀπ’ ἄκρα χήρα στέκουν στὴν ἔρημο. Σιμά σαὐτὰ μισοχωμένο, πὰ στην ἄμμο, ἕνα πρόσωπο κεῖται σκόρπιο, τὰ χείλια ζαρωμένα μορφάζοντα κι ἡ ἐντολὴ ποὺ σαρκάζει, λὲν ὅτ’ ὁ γλύπτης διάβασε καλῶς τὰ πάθη
Ο πλούσιος, αργόσχολος (oisif) άνδρας, και ο οποίος, ακόμη και βαριεστημένος (blasé), δεν έχει άλλην ασχολία από το να δράμει στον στίβο της Ευτυχίας• ο ανατεθραμμένος μες στην πολυτέλεια άνδρας και συνηθισμένος από την νεότητά του στην υπακοή άλλων ανθρώπων, εκείνος, τέλος, που δεν έχει