Μόνον οι ανταλλαγές επί χρήμασι έχουν το χαρακτήρα μιας καθαρώς στιγμιαίας σχέσης που δεν αφήνει ίχνη, όπως στην περίπτωση της πορνείας. Η χρηματική προσφορά σ’ αποδεσμεύει πλήρως από τη δεσμευτική σχέση, σ’ επιτρέπει να τακτοποιηθής πολύ πιο ουσιαστικά εν συγκρίσει με την προσφορά οιουδήποτε αντικειμένου
[απόσπασμα] Το σπίτι πρέπει να ευχαριστεί όλον τον κόσμο. Αυτό το διακρίνει από το έργο τέχνης που δεν είναι υποχρεωμένο να ευχαριστεί κανέναν. Το έργο τέχνης είναι προσωπική υπόθεση του καλλιτέχνη. Το σπίτι δεν είναι προσωπική υπόθεση. Το έργο τέχνης έρχεται στον κόσμο δίχως κανείς
Το όν που είναι, για το πλείστον των ανδρών, η πηγή των πιο ζωντανών, και ακόμη, ας το πούμε προς όνειδος των φιλοσοφικών ηδονών, των πιο στέρεων ικανοποιήσεων· το όν προς το οποίο ή προς χάριν του οποίου τείνουν όλες μας οι προσπάθειες· αυτό το
Η ταινία «ελεύθερος σκοπευτής»―American Sniper, δεν είναι μία ταινία αμερικανικής προπαγάνδας ή αντιπολεμικής morale. Η ιδιοφυΐα του Eastwood βρίσκεται στο ότι επιλέγει να μας αφηγηθή την ιστορία όχι από την πλευρά ενός impartial παρατηρητή αλλά μέσα από τον νου του κεντρικού χαρακτήρα, Chris Kyle. Βλέπουμε
«…Θὰ σᾶς κάνω νὰ κλάψετε, ὑπάρχει χάρις πολλή ἀνάμεσά σας. «Νὰ κλάψετε ἀπὸ χάρι, ὄχι άπὸ πόνο, εἶπε ὁ Ῥαψῳδὸς τῆς πιὸ ὥριας ᾠδῆς• «Κι ἀπ’ αὐτὴν τὴν καθάρια ταραχὴ τῆς καρδιᾶς τῆς ὁποίας ἀγνοῶ τὴν πηγή «Ὄπως ἀπ’αὐτὴν τη καθάρια θαλάσσια στιγμὴ που προάγεται
σινική μελάνη σε χαρτί, Γ.Α.Σιβρίδη
Κανείς δεν αγωνίζεται δίχως να έχει μία Βεατρίκη να τον περιμένει σε έναν άλλο κόσμο― Η επιθυμία σχετίζεται με ένα ριζικό «άλλο» και ο οιοσδήποτε παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από εκείνο που επιθυμούμε όταν βρισκόμαστε σε μία δυσμενή κατάσταση. Π.χ. προσπαθήσατε να μπείτε στην
Πρὶν ἀποδημήσω στὸ ἐξωτερικό, ὁ Σαββόπουλος μοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ κοινότητες φτιάχνουν ἄλλον γαλαξία. Ἀργότερα διαπίστωσα ἰδίοις ὄμμασι ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ κοινότητες ἐνίοτε δυσκολεύονται νὰ χωρίσουν δυὸ γαϊδουριῶν ἄχυρα, πόσῳ δὲ μᾶλλον νὰ φτιάξουν γαλαξίες. Σὲ κάθε περίπτωση, μόνιμη ἐπωδός, ὁλοφυρμὸς
Στὸ Ζάναντου κεῖ ὁ Κούμπλαϊ Χὰν γιὰ ἕνα δῶμα ἡδονῶν ἀπεφάνθη κραταιό: Ὅπου ἔτρεχε ποτάμι ἱερὸ ὁ Ἄλφ μέσ’ ἀπὸ σπήλαια ἀβυθομέτρητα στὸν ἄνθρωπο κάτω σε μι’ ἀνήλια θάλασσα. Δὶς πέντε μίλια γόνιμο ἔδαφος μὲ τείχη καὶ μὲ τύρσεις κυκλώθηκαν στέφανο κἀκεῖ ἦσαν κῆποι ποὺ
Γνώρισα ἕναν ταξιδευτή ἀπὸ πανάρχαια χώρα Νὰ λέει: Δυὸ πόδια πέτρινα πελώρια ἀπ’ ἄκρα χήρα στέκουν στὴν ἔρημο. Σιμά σαὐτὰ μισοχωμένο, πὰ στην ἄμμο, ἕνα πρόσωπο κεῖται σκόρπιο, τὰ χείλια ζαρωμένα μορφάζοντα κι ἡ ἐντολὴ ποὺ σαρκάζει, λὲν ὅτ’ ὁ γλύπτης διάβασε καλῶς τὰ πάθη