Η προσωπική και η συλλογική ελευθερία είναι δύο έννοιες που δεν έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, όπως διατείνονται διάφοροι ιδεολόγοι που ρέπουν είτε προς τον πλήρη κολλεκτιβισμό είτε προς τον πλήρη ατομικισμό (individualism). Η προσωπική ελευθερία συνίσταται στο δικαίωμα του ανθρώπου να βούλεται και να
Όταν τον Ιούλιο με την εκδήλωση του εν τέλει αποτυχημένου πραξικόπηματος στην Τουρκία κάποιοι “τολμήσαμε” να μην δηλώσουμε διαδικτυακώς κατά την πρώτη ώρα του εν εξελίξει coup d’État το πόσο περιχαρείς είμαστε για την επερχόμενη επιστροφή της Δημοκρατίας (;) στην Τουρκία και να πούμε αυτό
To έτος είναι 987. Είναι η χρονία που ο Ούγος Καπέτος στέφεται βασιλίας των Φράγκων, και ξεκινά μια δυναστεία που θα αντικαθιστούσε την Καρολίγγεια γραμμή. Όταν κάποιος σκέφτεται για την Γαλλική Μοναρχία, στον νου του έρχεται η απόλυτη μοναρχία των τελευταίων βασιλέων της Γαλλίας, όμως το
Φθάνοντας, αν φθάσει ποτέ, ο αναγνώστης στο τέλος του προηγούμενου κεφαλαίου, νομίζω ότι τον ακούω να στριγγίζει : «Ε καλά! Μην είναι άδικα που μέμφεται κανείς τους οικονομιστές ότι είναι στεγνοί και ψυχροί; Οποία εικονογράφηση της ανθρωπότητας! Τι άλλο! Η Υφαρπαγή (spoliation) θα ήταν μια
(απόσπασμα) Επιπλέον, οι κυβερνήσεις επιφυλάσσονταν πάντοτε, αφού είχαν αποδεχθή τις υπηρεσίες τους και τα δώρα, να εγκαταλείψουν τους κουρσάρους αυτούς όταν το απαιτούσε η πολιτική κατάσταση. […] Έδρααν λοιπόν με δικό τους κίνδυνο ―με το ακριβές νόημα της λέξης― και έκαναν πόλεμο, όχι ως μία
Στις μέρες μας παρατηρούμε φαινόμενα όπως: μιας υπερκρατικής τεχνητής δομής που θέλει να νομιμοποιηθή ως έθνος, κάποιων αντιδράσεων στο εσωτερικό των κρατών απέναντι στην πρώτη, υπεθνικών αποσχίσεων μέσα στα δεύτερα, ίδρυσης κρατών από σφετερισμό στην μέση ανατολή: η επικαιρότητα είναι αρκετά πλούσια αναφορικά με την
########################And though each spring do add to love new heat, ########################As princes do in time of action get ########################New taxes, and remit them not in peace, ########################No winter shall abate the spring’s increase. John Donne, Love’s Growth Από συναισθηματική-αισθητική άποψη ως δείνα του πολέμου
Ο Jouvenel σ’ ολόκληρο το βιβλίο του προσπαθεί να μας ξυπνήσει από την virtual πραγματικότητα μες την οποία μια συγκεκριμένη δύναμη, αυτή της μαζικοδημοκρατικής Εξουσίας με όλο τον συρφετό της από laquais, ruffians και παλλακίδες, μας έχει τοποθετήσει, πείθοντάς μας για την απουσία της. Ναι,
Η κοινωνία είναι ένα πολύπλοκο πράγμα γεμάτο δεσμούς εξάρτησης, σχέσεις εκμετάλλευσης, ιεραρχία, ανισότητα, πάλη ταξική αλλά και διαπροσωπική. Η Εξουσία αξιώνει την κατάργηση αυτής της πολυπλοκότητας θέλοντας ενστικτωδώς να καταστρέψει οποιαδήποτε διαταγή δεν προέρχεται εξ αυτής, κάθε εξουσία που δεν προέρχεται από το κράτος.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΤΗΣ Ο Jouvenel γράφει αυτό το βιβλίο στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εμπειρία του ολικού αυτού πολέμου τον εμπνέει μία μεθοδολογία για την εξέταση της φύσης της Εξουσίας, του Imperium, του Μινώταυρου (υπερρεαλιστική επιρροή του Jouvenel)