Je veux, pour composer chastement mes églogues, Coucher auprès du ciel, comme les astrologues, Et, voisin des clochers écouter en rêvant Leurs hymnes solennels emportés par le vent. Les deux mains au menton, du haut de ma mansarde, Je verrai l’atelier qui chante et qui
Πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ εἶναι λέξεις ποὺ ἔχουν ἀρχιτεκτονικὴ καταγωγή: ἡ πρώτη, ἀπ’ τὴν λέξη ‘πόλις’, τὸ πτολίεθρο ὀχυρό, καὶ ἡ δεύτερη, ἀπ’ τὴν λέξη ‘οἶκος’. Δὲν εἶναι οἱ μόνες ἔννοιες ποὺ ἔχουν τέτοιαν καταγωγή. Cabinet, Kamer, σημαίνουν δωμάτια ἀλλὰ τὸ πρῶτο, στὴν Ἀγγλία, εἶναι καὶ
«Όταν βγαίνεις στον δρόμο στην Τουρκία είναι μονίμως σαν να βλέπεις σχολείο που μόλις σχόλασε. Στην Ελλάδα πάλι είναι σαν να βλέπεις ΚΑΠΗ σε εκδρομή». Ήταν η καλύτερη σύνοψη που είχα ακούσει εν σχέσει με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας όπως την διατύπωσε ένας φίλος
1. Η έννοια της απομάγευσης Η λέξη τέμενος προέρχεται από το τέμνω, και από την ίδια ινδοευρωπαϊκή ρίζα έχουμε την λέξη templum (temple) όθεν και το τέμπλο, το εικονοστάσιο που χωρίζει το ιερό από τον κυρίως ναό. Δηλαδή ένας χώρος είναι ιερός καθώς χωρίζεται από
[σύνοψη] Το γεγονός ότι τα πράγματα υπεισέρχονται ως φυσικές πραγματικότητες βασίζεται σε ένα αξίωμα: ότι η ποικιλία των ποιοτήτων τους φέρεται από την ενότητα μιας ουσίας (πχ η ισότης έναντι των νόμων της φύσεως, η διατήρηση της ύλης και της ενεργείας, τα ίσα δικαιώματα κτλ).
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ακούμε την άποψη (υπό την επιρροή συγκεκριμένων συγγραφέων όπως o Baudrillard) ότι «ο» καπιταλισμός δημιουργεί πρότυπα ομορφιάς, προκειμένου να πωλήσει προϊόντα και υπηρεσίες. Το ερώτημα είναι, δεν παραξενεύει όλους αυτούς το γεγονός ότι οι αρχαίες αναπαραστάσεις παρουσιάζουν τον ίδιο τύπο προσώπου
Υψηλό (υπέροχο): το αντικείμενο ισχυρότερο από τον παρατηρητή ―το αντικείμενο μπορεί να σκοτώσει τον παρατηρητή αν αυτός ξεπεράσει την αισθητική σχέση προς την πραγματική. Από την άλλη, ο παρατηρητής δεν μπορεί να επιδράσει πάνω το υψηλό αντικείμενο (να χαλάσει την ομορφιά του). Παράδειγμα, η έρημος,
##Για να κατανοήσουμε την έννοια του θαύματος στην μεσαιωνική κοινωνία θα πρέπει να εστιάσουμε πρώτα στη μεσαιωνική νοοτροπία την οποία όρισε ο γάλλος ιστορικός Jacques le Goff ως «την αδυναμία έκφρασης έξω από θρησκευτικές αναφορές». Η ανάγνωση του κόσμου ήταν θρησκευτική στην οποία εντάσσονταν ακόμα
Από θρησκευτικής σκοπιάς, η ενορία δημιουργήθηκε με σκοπό τη θέωση των μελών της Εκκλησίας μέσω της ευχαριστιακής συνάξεως. Ο πιστός βιώνει το μυστήριο μέσα στην ενορία αγωνιζόμενος και αγιαζόμενος καθώς ενώνεται με τον Χριστό. Οι χριστιανοί μέσω της ενορίας ενώνονται ως εν Χριστώ αδέλφια και
…”Ὅλα, παιδιά, γίνονται γιά κάποιο λόγο. Κι ἐγώ αὐτά ἔλεγα. Γιατί νά συμβεῖ σε ἐμένα, ἔλεγα ἐγώ. Ποιός εἶσαι ἐσύ, ρέ μεγάλε; Εἶναι θέλημα Θεοῦ. Ἐγώ πιστεύω στήν Παναγία καί τον Χριστό. Εἶμαι ὀρθόδοξος. Τα πιστεύω πολύ αὐτά τα πράγματα. Ό,τι γίνεται στή ζωή μας