Category Archives: Μέλος & Λόγος

Φρεάντλης: Reliquia fundamentalia

«…ἀστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν ἑῷος, νῦν δὲ θανὼν λάμπεις ἕσπερος ἐν φθιμένοις…». ΠΑ 7, 670 Σ᾿ ἕνα μηχάνημα παλιὸ, Ἑλλήνων ναυτοπόρων χάλκινο, μπούσουλας, κουμπάσο, καλεντάρι. Οὐράνιος πορτολᾶνος, μὲ «μαγικὰ» χαράγματα. Μῆνες γραμμένοι ἀπάνω στὴ γλῶσσα τῆς Αἰγύπτου. Σὰν τὸ ῥωτᾷς, -Πότε Πλειὰς ἐπιτέλλει

Ο Αριστοτέλης και το «θεολογικό πρόβλημα της κίνησης» στην όψιμη μεσαιωνική φυσική φιλοσοφία του Jean Buridan

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο τόπος κάθε πράγματος καθορίζεται από τα σώματα τα οποία τον περιβάλλουν. Ωστόσο ποια ήταν η φύση της κίνησης στη μεσαιωνική φυσική φιλοσοφία η οποία διαπλέκεται άμεσα με την παραπάνω θέση; Οι μεσαιωνικοί φιλόσοφοι ξεκινώντας την ανάλυσή τους έπρεπε να δώσουν

Carl Schmitt: Υπαρξιακή ιστοριογραφία: Alexis de Tocqueville

1                Ἀπὸ καιροῦ, ὁ Alexis de Tocqueville εἶναι κατ’ἐμὲ ὁ μείζων ἱστορικὸς τοῦ ιθ΄ αι. Ἔχει κάτι τὸ κομψῶς παρωχημένο ποὺ τὸν κάμει ἕναν τῶν σπανίων ἱστορικῶν τῆς ἐποχῆς μας ποὺ δὲν ὑπέκυψαν τῷ ἱστορικισμῷ. Τὸ βλέμμα του δέρκεται κατὰ θαυμαστὸν τρόπο τὰ πρῶτα σχέδια

Γ. Ανδρεάνος: Μουσική για πουλιά

Ἡ ἀπάντηση βιολιοῦ στὸ τρίτο πέρασμα ἀξιωματικοῦ δὲν ἦρθε ποτέ Ἐσὺ ποὺ γεννιέσαι καὶ πεθαίνεις ἐκεῖ ποὺ γεννήθηκε ὁ πρῶτος ἥλιος Καπρίτσιο 24 Ὄπερα ἀπ’τὰ λευκά Οἱ πουτάνες τῆς Σὰν Μπάμπιλα καὶ τὰ χρωματιστά τους κέρατα Μιλῶντας στὸν Πάνα γιὰ ἐλάφια καὶ στὸν Πικάσσο γιὰ

Charles Baudelaire: Τα στολίδια

Ἡ μονάκριβη ἦταν γυμνή,  καὶ τὴν καρδιὰ μου γνώριζε π’οὐδὲν εἶχε φυλάξει ἐξόν   τὰ στολίδια της τὰ ἠχηρά ποὺ ἡ πλούσια των ἐξάρτισις   ἀέρα κραταιό τὴν ἔδιδε  ποὺ οἱ σκλάβες τῶν Μαυριτανῶν  εἴχανε σὲ χρόνια καλά. Χορεύοντας μ’ὀρυμαγδό   ζωηρό, σαρκαστικό,   ὁ κόσμος π’

Φρεάντλης: Τίρυνς 2001 μ.Χ. Ένα όστρακον

Τῷ Δαυΐδ Ἡλιοδρόμῳ. (David Solway). Ὅπως μετὰ ἀπὸ ντουφεκιά, σηκώνεται ὁ λόγος σὰν πουλί, φχαριστημένο πού δέν ἤτανε γιὰ κεῖνο. Ξυπνοῦν ὅλα μαζί καὶ μέρα μεσημέρι, μές᾿ στὴν μαυρίλα τῆς ἀσφάλτου, τῆς μ᾿ ἄσφαλτες λευκές γραμμές χαρακωμένης. Κι ὁρμοῦν σὰν γιαπωνέζοι αὐτόχειρες πιλότοι, στῶν ἁμαξιῶν

Baltasar Gracián: El Discreto (1645), III: Οι άνθρωποι της Προσμονής

ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ Ἐν ἄρματι ποὺ σύρουν οἱ ἀργοπόροι, καὶ ἐν θρόνῳ τευχθέντα ἀπὸ κέλυφος χελώνης, ἡ Προσμονὴ ἦγε ἀπὸ τοὺς ἀπέραντους λειμῶνες  τοῦ Χρόνου στ’ἀνάκτορο τῆς Εὐκαιρίας. Προεχώρει μὲ μεγαλοπρεπὴ βραδύτητα, ὡσὰν δημιουργία τῆς Ὡριμότητος, δίχως νὰ σπεύδῃ ποτέ, μήτε νὰ παθιάζεται. Έξηπλωμένη σὲ δύο μαξιλλάρια

Φρεάντλης: Λίθινοι Λέοντες

Σὲ βράχους ἔξω ἀπὸ τὶς πόλεις, λίθινοι λέοντες εἶναι σκαλισμένοι. Δέν ἔχουν νὰ φυλᾶνε τίποτ᾿ ἀκροπόλεις. Μονάχα θνήσκουν κι εἶναι πονεμένοι. Ὅ,τι μακριὰ μας βρίσκεται καιρό, λιοντάρι πέτρινο, μὲ λύσσα τὸ ξεσκίζει, σὰν θήραμα, σὰν πρόβατο νεκρό, συναποθνήσκοντας, τὴ λήθη μᾶς χαρίζει.   Μὴ περιμένεις

Robert Browning: Sordello [1840]

[βιβλίο πρώτο, εισαγωγή] Ὅποιος θέλῃ, ἂς ἀφουγκρασθῇ τὴν ἱστορία εἰρημένη τοῦ Σορδέλλο : Τὴν δική του; θὰ δῇ ὅποιος μὲ πιστέψῃ τὸν ἄνδρα αὐτὸν νὰ κυνηγᾷ τὴν τύχη του ὡς τὸ τέλος ὅπως ἐγώ∙ ἐπεὶ ὅπως κάποτε, ὁ ἀφίλων φίλος ἀπ’την κορ’φή του ἐβίγλησε, παρά

Ο John Duns Scotus (Potentia Absoluta – Potentia Ordinata) η Θεία Παντοδυναμία, και η ενδεχομενικότητα του κόσμου

##Μετά τις καταδίκες του 1277 εμφανίστηκαν σκεπτικιστικές τάσεις με κυρίαρχη την ικανότητα της φιλοσοφίας να αντιμετωπίζει θεολογικά ζητήματα. Ο Ockham και ο Scotus – via moderna – περιόρισαν την περιοχή επικάλυψης θεολογίας και φιλοσοφίας αποστερώντας από τη φιλοσοφία την ικανότητα να αντιμετωπίζει άρθρα της πίστης